Polska potrzebuje w ciągu najbliższych 5 lat wybudowania około 1,5 mln nowych mieszkań. Stare, które już są, za chwilę mogą przestać istnieć, a przynajmniej spełniać swoje podstawowe zadanie, gdyż zasoby mieszkaniowe są w opłakanym stanie. Dane rządowe mówią, iż natychmiastowego remontu wymaga aż 800 tysięcy mieszkań. Nie oznacza to oczywiście, iż ich remont załatwiłby problem. Po prostu inne stare, eksploatowane domy nie są jeszcze w tak zastraszającym stanie, jak te wspomniane osiemset tysięcy. Ale i na nie przyjdzie czas, zwłaszcza, że remonty w Polsce praktycznie zamarły. Dlaczego? Ano dlatego, że nowo uchwalona ustawa o ochronie praw lokatorów, podjęta przez socjalistów z SLD i AWS, wprowadziła zasady, które powodują, iż wynajmowanie mieszkań graniczy z głupotą, a praktyczny zakaz podwyższania czynszów czyni tę działalność nie tylko nierentowną, ale wręcz przynoszącą bardzo poważne straty. Nikt rozsądny więc nie będzie wydawał własnych pieniędzy na remonty mieszkań i domów, w których mieszkają obcy ludzie.
Niestety, trzeba jednak pamiętać, że mieszkanie w polskich warunkach klimatycznych jest artykułem pierwszej potrzeby. Nie można mieszkania zastąpić innym dobrem, więc rozwój budownictwa jest szczególnie ważny i to choćby ze względów społecznych i socjalnych. Występuje w tym przypadku także i inny wzgląd – gospodarczy. Każde budowane mieszkanie tworzy około 3 nowych miejsc pracy. Ponieważ nie wymagają one od pracowników specjalnie wysokich kwalifikacji, rozwój budownictwa mieszkaniowego ma szczególne znaczenie dla ograniczenia bezrobocia. Ogromne, choć bliżej nie określone są również potrzeby budowlane polskiej wsi. Niestety budownictwo jest tam realizowane zazwyczaj tzw. systemem gospodarczym, a więc nie generuje bezpośrednio nowych miejsc pracy, ale pośrednio owszem – wszak potrzebne są surowce i materiały… Wszystko to razem – budownictwo mieszkaniowe i przemysłowe, budownictwo jawne i w szarej strefie – generują rozwój gospodarczy i nowe miejsca pracy. I należałoby to wykorzystać. W czym więc problem? No, problemów jest wiele. Problemów starszych i nowszych. Niestety, od pewnego czasu mamy do czynienia z zupełnie nowym problemem i to takim, który może nas dotknąć dopiero w przyszłości, choć niestety już w niedalekiej przeszłości. Chodzi o VAT, o VAT w budownictwie. Rząd polski mianowicie, w negocjacjach z Unią Europejską w zakresie działu ,,Podatki” zgodził się na wprowadzenie w Polsce najwyższej stawki podatku VAT – 22%. Stanowisko to jest o tyle niezrozumiałe, że takiego poziomu opodatkowania nie wymagają przepisy unijne, a w poszczególnych krajach ,,piętnastki” stosuje się różne stawki – od 0% do 21%. Podwyżka więc, która nas czeka, może stać się kolejną barierą w rozwoju tej ważnej gospodarczo i społecznie dziedziny, gdyż wzrost podatków, jako czynnik cenotwórczy, doprowadzi do ograniczenia budownictwa, załamania ryku budowlanego i wzrostu bezrobocia. To wszystko może pogłębić i utrwalić kryzys gospodarczy.
Owszem, ktoś może powiedzieć, iż to przecież jeszcze rząd Buzka ustalił złe stanowisko negocjacyjne. Ale właśnie między innymi dlatego niektórzy z naszych posłów, którzy byli członkami poprzedniej koalicji rządzącej postanowili ją opuścić i utworzyć Platformę Obywatelską. Ponadto, trzeba pamiętać również, iż rząd Leszka Millera miał pół roku na zmianę stanowiska negocjacyjnego i nie uczynił tego, nawet w obliczu uchwały Sejmu, popieranej przez wszystkie opcje polityczne. I co? I nic!
Pisano już w Polsce patykiem na wodzie, budowano również zamki na lodzie. Czy obecnie będzie się budowało domy na vacie (podwyższonym)?.. Zobaczymy, oby jednak nie. Wraz ze zbliżającymi się Świętami Wielkiej Nocy powinniśmy więc sobie życzyć, by rzeczywistość była inna, niż złe przewidywania.
Adam St. Szejnfeld
Poseł Platformy Obywatelskiej
