No cóż, lato się kończy, a z nim czas urlopów i wypoczynku letniego. Parlamentarzystom też już czas do pracy, bo za kilka dni pierwsze, po sierpniowej przerwie, posiedzenie Sejmu.
Wszystko wskazuje, że polityczna jesień tego roku będzie gorąca, a ciśnienie wysokie. Miejmy jednak nadzieję, że zima przyniesie potrzebne ochłodzenie nastrojów, da czas na wieczorną zadumę i rozliczenie minionych dwunastu miesięcy, tak abyśmy mogli wszyscy radośnie, z opłatkiem w ręku, witać kolejne Boże Narodzenie i pierwszy raz, z szampanem w dłoni, rok dwutysięczny.

We wrześniu i październiku niewątpliwie jedna z najważniejszych batalii w Parlamencie dotyczyć będzie reformy systemu podatkowego, a w tejże wiele uwagi poświęcone zostanie sprawom polityki mieszkaniowej państwa na kilka nastepnych lat. Od jej oceny w dużej mierze – choć nie wyłącznie, wszak mówimy o polityce – zależeć będzie los ulgi (tzw. dużej ) budowlanej. W trakcie prac, już po pozytywnym zaopiniowaniu przez Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów, jest obecnie dokument pn.: ,, Założenia polityki mieszkaniowej państwa na lata 1999 – 2003 ’’. Strategia, która ma przewidywać rozwiązania bardziej sprawiedliwe spolacznie, gdyż skierowana jest do grup o różnych dochodach, a szczególnie o dochodach średnich i niższych zakłada, że dla rozwoju budownictwa mieszkaniowego najważniejsze jest: a). zwiększenie ekonomicznej dostępności mieszkań dzięki szybkiemu i nieprzerwanemu rozwojowi gospodarczemu, który pozwopli zwiększyć dochody ludności oraz obniży koszty budowy mieszkjań, b). zwiększenie dostępu do tanich kredytów mieszkaniowych dzięki obniżeniu inflacji oraz wejściu na rynek funduszy emerytalnych oraz c). odbiurokratyzowanie sfery projektowania i realizacji budownictwa mieszkaniowego. Do omawianych ,,Założeneń’’ dolączono 12 szczegółowych programamów uzupelniających, których część, w bardzo zwięzły sposób, chciałbym przybliżyć czytelnikom Tygodnika Nowego.