Rząd uchwalił Ramy Strategiczne Narodowego Planu Wprowadzenia Euro, przedłożone przez pełnomocnika rządu do spraw wprowadzenia euro przez Rzeczpospolitą Polską.W momencie akcesji do Unii Europejskiej Polska zobowiązała się do przyjęcia euro. Obecnie wskazanie precyzyjnej daty wprowadzenia wspólnej waluty w Polsce byłoby obarczone dużym ryzykiem błędu, ze względu na niepewność rozwoju sytuacji gospodarczej. Jednak rząd chce doprowadzić do możliwie szybkiej integracji Polski ze strefą euro, bo jest przekonany, że będzie to korzystne dla naszej gospodarki. Przed wejściem do strefy euro Polska musi spełnić przede wszystkim kryteria konwergencji. W szczególności konieczne będzie wypełnienie kryterium kursu walutowego, co wymaga co najmniej 2-letniego uczestnictwa w ERM II. Włączenie złotego do mechanizmu ERM II powinno nastąpić w momencie, w którym w ciągu 2 lat możliwe będzie trwałe spełnienie wszystkich pozostałych kryteriów konwergencji. Integracja ze strefą euro wymaga jednak nie tylko wypełnienia kryteriów konwergencji, ale także przygotowania na ten proces m.in. administracji publicznej, sektora finansowego czy sektora przedsiębiorstw niefinansowych. Wprowadzenie euro jest ogromnym przedsięwzięciem organizacyjnym, dotyczącym każdej instytucji, organizacji, firmy i wszystkich obywateli. Będzie ono wymagało opracowania wielu rozwiązań prawnych, np. zwiększających ochronę konsumentów w okresie wymiany waluty. Niezbędna będzie kampania informacyjna przygotowująca obywateli do przyjęcia euro. Do najbardziej pracochłonnych i niezwykle istotnych zadań należeć będzie m.in.: wymiana banknotów i monet, dostosowanie systemów informatycznych i urządzeń stosowanych do transakcji gotówkowych i bezgotówkowych (chodzi np. o kasy fiskalne, terminale płatnicze), przewalutowanie zgromadzonych środków pieniężnych (np. depozytów bankowych). Do tego konieczna jest dobra współpraca administracji publicznej, Narodowego Banku Polskiego, przedsiębiorstw i wszystkich obywateli. Przyjmuje się, że w okresie kilku miesięcy przed i po wprowadzeniu euro będzie obowiązywał nakaz podawania cen i innych kwot pieniężnych, kredytowania i obciążania w złotych i w euro, co ułatwi konsumentom wejście w operacje pieniężne w nowej walucie. Pierwszy etap przygotowań do integracji ze strefą euro będzie miał charakter analityczno-rozpoznawczy. Od jego efektów zależeć będą kolejne działania. Zakończy go szczegółowy harmonogram przygotowań wejścia Polski do euro przedstawiony w „Narodowym Palnie Wprowadzenia Euro” (NPWE). Będzie to wspólny dokument rządu, Narodowego Banku Polskiego i innych instytucji zaangażowanych w proces przygotowań do integracji walutowej. Zostanie on przygotowany w III kwartale 2011 r. przez pełnomocnika rządu ds. wprowadzenia euro i współpracujące z nim organy. Z analiz ekonomicznych dotyczących funkcjonowania strefy euro wynika, że wspólna waluta sprzyja rozwojowi gospodarki. Także w przypadku Polski korzyści przeważą nad kosztami, zarówno w perspektywie krótko- jak i długookresowej. Korzyści będą polegać m.in. na redukcji kosztów transakcyjnych w handlu zagranicznym związanych z wymianą złotego na euro; eliminacji ryzyka wynikającego z wahań kursu złotego względem euro; obniżeniu rynkowych stóp procentowych; wzroście stabilności i wiarygodności makroekonomicznej. Dzięki wejściu do strefy euro Polska będzie mogła uczestniczyć w decyzjach Europejskiego Banku Centralnego i pracach Eurogrupy (zrzeszającej ministrów finansów państw euro, uzgadniającej kluczowe decyzje gospodarcze dotyczące funkcjonowania strefy). Te efekty powinny doprowadzić do ożywienia wymiany handlowej z zagranicą, wzrostu inwestycji, oszczędności w sferze finansów publicznych dotyczących kosztów zarządzania długiem publicznym i wzrostu konkurencji. Powinny przyczynić się też do stworzenia trwałych podstaw rozwoju gospodarki, wzrostu konsumpcji i dobrobytu. Te korzyści mają szczególne znaczenie dla takiego kraju jak Polska, który wciąż jest na etapie „doganiania” gospodarek lepiej rozwiniętych, a uczestnictwo w unii walutowej może ten proces przyspieszyć. Przyjęcie wspólnej waluty wymaga jednak poniesienia pewnych kosztów. W perspektywie krótkookresowej będą to koszty organizacyjno-techniczne, związane z dostosowaniem systemów informatycznych, pozyskaniem i dystrybucją banknotów oraz monet euro, a także przeprowadzeniem kampanii informacyjnej. W perspektywie długookresowej podstawowym kosztem będzie rezygnacja przez Polskę z samodzielnego prowadzenia polityki pieniężnej i kursowej. Ostateczny bilans korzyści i kosztów zależeć będzie od dobrego przygotowania Polski na przyjęcie wspólnej europejskiej waluty. Dlatego ważne będzie wypracowanie rozwiązań maksymalizujących zyski i minimalizujących koszty.