„(…)

Kocham cię w słońcu. I przy blasku świec.

Kocham cię w kapeluszu i w berecie.

W wielkim wietrze na szosie, i na koncercie.

W bzach i w brzozach, i w malinach, i w klonach.

I gdy śpisz. I gdy pracujesz skupiona.

I gdy jajko roztłukujesz ładnie -

nawet wtedy, gdy ci łyżka spadnie.

(…)”

Jak kania dżdżu – Konstanty Ildefons Gałczyński

14 lutego to dla wielu osób Dzień Zakochanych.  Co interesujące pierwowzorem „Walentynek” jest święto obchodzone w starożytnym Rzymie – Dzień Płodności i Macierzyństwa. Z okazji tego wydarzenia każda niezamężna kobieta wrzucała do wielkiego dzbana kartkę ze swoim imieniem. Później samotni młodzi mężczyźni losowali te kartki – wylosowana panna stawała się jego partnerką na świąteczne uroczystości. Czasem zdarzało się, że i na całe życie.

Obecny Patron Święta Zakochanych – św. Walenty – żył w starożytnym Rzymie. W tym okresie  cesarza Klaudiusz II Gocki zakazał młodym mężczyznom wchodzenia w związki małżeńskie. Św. Walenty złamał zakaz i potajemnie udzielał ślubów. Za złamanie zakazu został wtrącony do więzienia. Tam jak podaje legenda poznał, pokochał i uzdrowił ze ślepoty córkę więziennego strażnika. Przed śmiercią Św. Walenty ukochanej zostawił na pożegnanie list, który podpisał “Od Twojego Walentego”. Obecnie św. Walenty jest orędownikiem podczas ciężkich chorób (szczególnie psychicznych i epilepsji) oraz patronem zakochanych.

Z okazji 14 lutego życzę wszystkim Zakochanym wielu szczęśliwych i radosnych chwil z waszymi „Walentynkami” przez cały rok.

Adam Szejnfeld

Poseł na Sejm RP